Op LT -werf
•
3 Maart 2025
Kunsmatige intelligensie (AI) is oral. Stemassistente in ons telefone -algoritmes wat films aanbeveel, nooi sy haar geleidelik in ons daaglikse lewens uit. Vir sommige is dit sinoniem met innovasie en vooruitgang. Vir ander wek dit kommer, veral oor die impak daarvan op indiensneming, kreatiwiteit of selfs menslike verhoudings. Hierdie tegnologiese rewolusie, wat ons verhouding tot die wêreld ontstel, kon dus slegs die teater inspireer, 'n kuns wat op die lug voed om ons samelewing te bevraagteken. As AI homself op die verhoog nooi ... maar nie soos 'n mens dink dat 'n mens dink dat AI in die teater robotte op die verhoog beteken of dialoë wat geheel en al deur algoritmes gegenereer word nie. Dit is egter nie vanuit hierdie hoek dat die skrywers en direkteure dit aangryp nie. Kunsmatige intelligensie word bowenal 'n bron van inspirasie vir die wêreld van skouspel, 'n voorwendsel om universele temas soos kommunikasie, intergenerasie -konflikte en die plek van mens in 'n veranderende wêreld te ondersoek. Die teater, as 'n spieël van ons hedendaagse bekommernisse, is minder geïnteresseerd in tegnologiese bekwaamheid as in die omwentelinge wat hulle in ons lewens uitlok. Die verhale wat daaruit voortvloei, is dikwels met humor en besinning, want agter die veronderstelde koue van die masjiene verberg baie menslike vrae. Is kunsmatige intelligensie, 'n onderwerp van boeiende skouspel vir die publiek. Waarom maak kunsmatige intelligensie so 'n goeie onderwerp van vertoning? Eerstens, omdat dit die kern van die nuus is. Ons praat daaroor in die media, ons debatteer in die kafees, en almal het hul mening oor die kwessie. Dit is 'n tema wat alle geslagte uitdaag en beïnvloed, omdat dit diep vrae oor ons toekoms laat ontstaan. Dan is AI 'n uitstekende narratiewe hefboom om verskillende visies van die wêreld te konfronteer. Een van die belangrikste spanning rondom hierdie tegnologie lê in die verskil tussen diegene wat dit natuurlik aanneem en diegene wat dit met skeptisisme kyk. Hierdie generasie -skok is 'n goudmyn vir dramaturge, wat snaakse en aangrypende situasies kan trek. Laastens maak kunsmatige intelligensie in die teater dit moontlik om debatte te open sonder om te didakties te wees. Deur 'n komedie, 'n drama of 'n satiriese stuk, druk sy die toeskouer om vrae te stel sonder dat hy die indruk het om 'n konferensie by te woon. Dit is hierdie subtiele balans tussen vermaak en refleksie wat hierdie vertonings so relevant maak. "Ados.com: Artificial Intelligence", 'n generasie -komedie om nie 'n perfekte voorbeeld te mis van die manier waarop AI in die teater uitgebuit kan word nie, is die nuwe toneelstuk "Ados.com: Artificial Intelligence", gedra deur Crazy. Hierdie vertoning vertolk Kevin en sy ma, wat alreeds aan die publiek bekend is danksy die sukses van Ados.com. In hierdie nuwe avontuur vind hulle hulself in die gesig met nuwe daaglikse situasies: om 'n rapper te word, huiswerk te bestuur, te leer ry ... maar bowenal moet hulle nuwe tegnologieë hanteer wat hul daaglikse lewens binnedring. As die titel na AI verwys, is dit nie soseer om oor robotte te praat as om die misverstande tussen geslagte te illustreer nie. Kunsmatige intelligensie word hier 'n algemene draad om universele temas met humor te benader: Hoe sien jong mense tegnologie? Waarom vind ouers dit soms moeilik om tred te hou? En bowenal, kan ons mekaar nog steeds in die digitale era verstaan? Regie deur Jean-Baptiste Mazoyer, en geïnterpreteer deur Seb Mattia en Isabelle Viranin, speel die vertoning op die kontras tussen die moeder, oorweldig deur nuwe digitale gebruike, en haar seun, heeltemal in hierdie verbonde wêreld gedompel. Tussen misverstande en smaaklike dialoë beloof die toneelstuk bars van gelag en 'n pragtige dosis besinning oor ons verhouding tot tegnologie. AI en teater, 'n belowende duo. 'N Opvoering oor kunsmatige intelligensie kan 'n opwindende onderwerp wees om te benader, nie soseer vir die tegnologiese prestasie daarvan as vir die vrae wat dit wek nie. Deur shows soos "ados.com: kunsmatige intelligensie", word dit 'n manier om te praat oor ons tyd, ons twyfel en ons hoop. Tussen gelag en bewustheid herinner hierdie stukke ons daaraan dat dit, ondanks die alomteenwoordigheid van masjiene, altyd die mens is wat die beste verhale vertel.
